Week 6 - III

Vrijdag 8 maart 2013: de muzugu’s van Bwacha

Alé, vandaag was het dan zo ver, International Woman’s Day. Tussen 8u00 en 8u30 werd er afgesproken aan het Civic Centre. Dus tegen 8u30 kwamen we daar aan. Maar natuurlijk was daar nog geen kat te zien. Dan maar wachten, en stukje bij beetje kwam “iedereen” dan toch aan (iedereen tussen aanhalingstekens, wat vele leerkrachten stuurden hun kat). Tegen een uur of tien stonden alle vrouwen dan klaar voor de parade, was het nog wachten op de eregast om het startsein te geven…. Ondertussen was het al stikheet geworden (zal wel rond de 35-40°C geweest zijn) en probeerde iedereen een klein stukje schaduw te bemachtigen. Uiteindelijk konden we dan toch van start gaan, voor tochtje door de straten van Kabwe. Natuurlijk hadden Karen en ik weer veel aandacht, of wat had je gedacht, twee blanke meisjes in traditionele Afrikaanse kledij. Na de parade werd er gespeecht op het voorplein van het civic centre. Ik had gehoopt daar wat van te kunnen filmen voor mijn eindwerk. Maar dat is niet gelukt…. Alle speeches waren in het Bemba, de geluidskwaliteit was te slecht/ er stond te veel volk in de weg/…. Dat was een tegenvaller.

Uiteindelijk konden Karen en ik het niet meer uithouden in de zon (schaduw was er niet) en hebben we de speeches/gebeden en wat nog allemaal gelaten voor wat het was en ijskoud drinken gaan halen in Shoprite (de lokale westerse supermarkt) om dan tegen 12u30 door te gaan naar de barbecue, want om 12u30 zou het feest daar helemaal losbarsten. Natuurlijk waren we daar de eerste die aankwamen. Maar de muziek stond al goed luid. Tegen 14u kwamen de meeste mensen aan en begon er echt gebarbecued te worden. Alleen wij konden nog geen vlees op de bbq leggen, want de leerkrachten van Bwacha hadden samengelegd voor het vlees en diegene die dat was gaan kopen, was er nog niet. Het was al na 3uur vooraleer ook wij ons vleesje op de barbecue konden leggen. Man, wat had ik toen toch een honger….

Juist toen ik eindelijk kon eten, besloten ze het feest echt te openen. Met als gevolg, één voor één werden alle aanwezige scholen naar de dansvloer geroepen om een dansje te plaatsten. Wat ook natuurlijk nu niet onopgemerkt voorbij is gegaan. Ja, met de regelmaat van de klok blijven ze u er hier wel op attent maken dat je anders bent. Gelukkig meestal op een positieve manier.

Tegen uur of vijf zijn we, Karen, Miriam, Joanna en ik, dan terug naar huis gegaan. Miriam en ik zijn toen voor tv zowat in slaap gevallen (we konden ons nog net wakker houden). Ja, dat warme weer, het vele lawaai, het is vermoeiend.

Later op de avond arriveerde er nog een zus thuis, de jongste van de hoop komt een weekje hier logeren. Het is hier altijd een komen en gaan van familie.

Weekend 9 en 10 maart 2013: een citytripje Lusaka

Zaterdagochtend vertrokken Karen en ik voor een weekendje Lusaka. Doel: malariapillen voor Karen kopen, want die had ze niet meegebracht. Maar daar zijn we niet in geslaagd, ook al hebben we een heel aantal apothekers bezocht. Wat we dan wel hebben gedaan?

Eerst en vooral een interessant project bezocht. Iets buiten Lusaka is er een weeshuis voor olifantjes. Kleine olifantjes die door omstandigheden hun moeder zijn kwijt geraakt worden daar opgevangen om later terug vrijgelaten te worden.

Het project ligt helemaal afgesloten van de buiten wereld. En de stilte en de rust deed mij dan ook een enorme deugd. Ik had daar gerust een hele middag kunnen blijven zitten, maar helaas moesten we na een half uurtje al terug door (omdat het sluitingstijd was). Daarna trokken we terug richting Lusaka zelf, om in een meer westers getint restaurant/bar iets te eten. Ook dat deed eens goed, voor een keertje geen shima of witte rijst met rode bonen of pompoenbladeren en een stukje kip/worst of vis, maar een lekkere groentenlasagne.

Nadat we ons buikje hadden gevuld, ging het richting onze overnachtingsplaats. Waar we de hele avond hebben geluierd. Karen heeft kunnen genieten van wat rugbywedstrijden die werden uitgezonden, en ik heb wat gesocialised met andere reizigers. Voor een dag eens geen “gemuzungu” en “I wanna marie you” rond uw hoofd… het was eens een verademing.

Zondag hadden we minder geluk. Het regenseizoen liet nog eens van zich horen. Dus op de lokale marktjes, die we van plan waren te bezoeken, viel weinig te zien. Behalve het feit dan dan Lusaka een enorm vuile stad is. Echt waar… de mensen leven daar precies op een vuilnisbelt.

Nadat we goed uitgeregend waren, zijn we dan maar terug naar Kabwe vertrokken, om daar verder uit te regenen. Hoewel, toen we van het busstation naar huis aan het wandelen waren, kwamen we in een keer de schoolbus van Bwacha tegen. We mochten instappen en we werden voor de deur thuis afgezet. Als dat geen service is
(tja, blijkbaar worden schoolbussen hier ook voor privéaangelegenheden gebruikt)

En daarmee ben ik halfweg mijn verblijf in Zambia: 6 weekjes achter de rug en nog 6 te gaan.