Woensdag 6 maart 2013: happy
birthday baby-girl
Dat was zowat het eerste dat ik deze ochtend hoorde, buiten het alarm
van mijn wekker en het gefluit van de vogels dan. Mijn moeder hier heeft de
gewoonte om mij met baby-girl aan te spreken, zeker als ze goed gezind is. Dus
ja,
Na een goed ontbijt vertrok ik naar Bwacha, om wat later de enigste les
deze week bleek te zijn, te geven.
Tegen lunchtijd kwam ik dan terug thuis aan, na een stevige maaltijd
(voor een foto à fotopagina) was het hoog tijd om nog eens een handwasje te doen.
Hierdoor realiseerde ik mij dat de uitvinding van de wasmachine een belangrijke
stap was in de emancipatie van de vrouw. Hoeveel tijd je daar niet mee kwijt
bent….
Dus ja, tegen dat dat gedaan was, was het al weer wat later, een uur of
half vijf. Omdat ik nog niets van de kleermaakster had gehoord, besloot ik maar
op goed geluk langs te gaan. En het geluk stond aan mijn kant, want toen als
Karen en ik daar aankwamen, waren ze de laatste hand aan onze kleedjes aan het
leggen. We mochten dan ook eventjes passen om te zien of alles wel goed zat,
een half uurtje en een paar kleine aanpassingen later stapten we dan zo fier
als een gieter het naaiatelier buiten.
Daarna was het tijd voor de volgende karwei: Karens verhuis. Blijkbaar
moeten haar huidige gastouders verhuizen naar legerbarakken, en daar mogen geen
gasten verblijven. Dus ja, dan moest Karen ook verhuizen. Gelukkig hadden we
het heft in eigen handen genomen en niet gewacht op Geoffrey om een nieuw
onderkomen voor haar te vinden. Dus vanaf heden woont Karen bij mijn buren
(dank u Zambiaanse moeder dat je dat geregeld hebt). De verhuis gebeurde wel
grotendeels te voet, en dat viel toch wel eventjes lelijk tegen.
En deze avond stond er nog een leuke verrassing op mij te wachten. Na
het avondeten was ik rustig bezig met schoolwerk toen Miriam op mijn deur kwam
kloppen met de boodschap: er is iets op tv dat interessant is. Neen, het ging
niet over Hugo Chavez die overleden is, het was gewoon een smoesje om mij in de
woonkamer te krijgen. Want de moeder had een cake gebakken en ze hadden ook een
cadeautje voor mij. Dus toch mijn 21ste verjaardag gevierd. Oh ja,
trouwens: moeke, Jakobe, Delejan ook heel hard bedankt voor het cadeautje! Ik
ga er zeker nog veel plezier aan hebben.
En alle anderen, ook dank u wel voor de lieve verjaardagswensen!
donderdag 7 maart 2013: Arbeiten zult gij
Hier hebben ze rare manieren om te feesten, namelijk poetsen!
Oké, eventjes een verduidelijking. Morgen is het internationale
vrouwendag, en dat wordt hier nog al stevig gevierd, dus het is ook een
nationale verlofdag. Maar ter compensatie of zo, moeten de vrouwen de week er
voor “community service” doen, dus gratis gaan werken voor de community. En
voor de leerkrachten van Bwacha hield dat in dat we in 3 kuisploegen werden
verdeeld, één voor de leraarskamer, één voor de school hall en eentje dat naar
de lokale gezonheidspost ging. De hele
voormiddag hebben we gepoetst en gewassen… Stofzuigers kennen ze hier nog niet
en een bezemsteel ook niet. En de school hall was precies al in geen jaren meer
gepoetst. Ook de vloer moest “geboend” worden met een papje van rode verf en
klei en weet ik veel wat nog allemaal. Dus wij allemaal op onze knieën en maar
boenen Als beloning kregen we ’s middags wel een shima aangeboden.
De mannen, ja, normaal moesten die gewoon les geven. Maar die vonden
het fijner om buiten een partijtje te schaken of gewoon niets te doen…. Terwijl
wij ijverig aan het werken waren. (zie maar naar de foto’s)
Na de late namiddag heb ik mij dan met een boek op het terras gezet om
van de laatste zonnestraaltjes van de dag te genieten.
In ieder geval: morgen mogen we trots door de straten van Kabwe
paraderen in onze tsitenges. (en ik hou jullie nog even in spanning voor mijn
kleedje)
En hopelijk blijft het dan droog, want het begon wat te betrekken
vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten