maandag 15 april 2013

Week 11 - II

 donderdag 11 april 2013: We gaan u allemaal missen!

Voor de allerlaatste keer naar Bwacha… het deed toch maar vies! Wat stond er vandaag nog op het programma: inhaalexamen voor de 4 leerlingen die maandag niet mochten deelnemen omdat ze hun boekje van Engels nog niet hadden betaald, die examens dan nog verbeteren en dan alle punten inleveren. De punten van deze vier studenten lagen duidelijk hoger dan de anderen. Enkele mogelijke verklaringen:
1. de andere studenten hadden de vragen doorgespeeld
2. ze hadden duidelijk begrepen dat ze heel goed moesten studeren
3. het zijn gewoon echte wiskunde knobbels.
Wat het juiste antwoord is, zal ik helaas nooit te weten komen.
Daarnaast was er natuurlijk ook tijd voor de traditionele afscheidsgesprekjes. De mannelijke leerkrachten probeerden nog een laatste keer om mij ten huwelijke te vragen, enkele andere leerkrachten probeerden nog mijn ketting en/of mijn gsm af te lutsen (als herinnering) en nog anderen hielden het bij mooie woorden zoals “ja, wij gaan u missen, maar de leerlingen ook. Ze willen geen andere leerkracht meer voor wiskunde”
Het moeilijkste moment vond ik toen Christine, één van de meisjes die naar een andere klas was moeten gaan maar nog regelmatig naar mij kwam om te babbelen of uitleg te vragen, naar mijn klas kwam en heel serieus vroeg of ze alstublieft niet mee naar België kon. Maar ja, dat gaat nu eenmaal niet zo vanzelf, hoe graag je dat soms ook zou willen. Want ik ben me er ook van bewust dat ze in België veel meer kansen zou kunnen krijgen dan dat ze hier in Zambia krijgt omdat ze een meisje is uit een vrij arm gezin.
Na de middag trokken Karen en ik nog naar de grond in Makululu. Eens in Makululu werden we al gauw gevolgd door een hoopje schoolmeisjes. En dat hoopje groeide snel aan. Eens op de grond, gingen we aan de slag met plastieken zakjes om een soort voetbal te maken. En daarna konden we spelletjes, zoals Chinese voetbal en jagersbal beginnen spelen. Ook al verstonden die kinderen geen woord Engels, zowel wij al de kinderen hebben ons geweldig geamuseerd.

Vrijdag 12 april 2013: overbezorgde ouders
Gisteren op weg naar school had ik mij bezeerd aan een takje en nu was er blijkbaar een kleine splinter in het wondje blijven steken. Ook al had ik het goed uitgewassen met zuiver water en als ik thuis kwam direct ontsmet, toch was het beginnen ontsteken. Het was pas deze avond dat ik de splinter ontdekte, dus toen de vader thuis kwam, vroeg ik of hij dat er uit kon krijgen omdat het mezelf niet lukte. Omdat het wat ontstoken was kreeg ik direct antibiotica en voor de pijn kreeg ik ook nog wat pijnstillers (die ik toch maar vriendelijk heb geweigerd) en dan moest ik onmiddellijk nakijken wanneer mijn laatste tetanusvaccinatie was geweest. Ja, dat bleek van ’93 geleden te zijn. Dus mocht ik morgen vroeg langskomen in de clinic voor een nieuwe. En dat allemaal voor een stom wondje.
’s Avonds hebben we, Karen, Miriam en ik, nog genoten van een bbq bij onze Zuid-Afrikaanse missionarisvrienden. En daar werd het bewijs geleverd dat het echt wel hoog tijd is dat ik terug naar België ga. Iets deftigs in het Nederlands opschrijven blijkt moeilijk te zijn. Dit is namelijk het resultaat van een recept dat we kregen voor een pumkincake:

1 cup sugar
175 g butter (soft)
3 eggs
3 cups cooked pompoen (soft)
7 eetlepels cakeflower
1 eetlepel bakingpowder
1 eetlepel salt
0,5 eetlepel kaneel
oven: 180°

1. beat sugar, butter & eggs together
2. Stirr mash (pumpkin) in
3. Sift flower, baking powder, salt en kanneel together
4. Zet 3 min in oven

Dit is een van de weinige lekkere Zambiaanse receptjes. Zeker eens uitproberen!

Weekend 13 & 14 april 2013: verwenweekendje Lusaka
Herinner je nog het gezin dat ik op de luchthaven was tegengekomen bij mijn aankomst? Awel, bij die mensen ben ik dit weekend op bezoek geweest. En ik voelde me eventjes helemaal in de zevende hemel.
Het begon al met de lunch: verse minestrone soep en daarna sla met komkommer en een bruine boterham. In Kabwe mag ik namelijk van mijn gastouders geen rauwe groenten eten (doen ze trouwens zelf ook nooit) wegens te groot risico op een voedselvergiftiging.
Daarna hebben we wat verhalen zitten uitwisselen en fotootjes zitten bekijken. En dan was het tijd om naar een BBQ te gaan. Een van Mie haar collega’s van VVOB had ons uitgenodigd. En wederom stond er verse rauwkost op tafel. Je kan je niet voorstellen hoe hard dat mij gesmaakt heeft. Maar het was ook super gezellig.
En wat het voor mij al helemaal afmaakte was de stilte! Geen muziek, geen tv, geen verkeer, geen geroep,… NIETS! Alleen maar stilte… zalig!
Zondagvoormiddag hebben we dan verschillende leuke adresjes bezorgd, waar zowel Mie en Raf als ik nog enkele souvenirtjes hebben ingeslagen om dan af te ronden en in loungecafé om mijn laatste portie verse groentjes in te slaan zodat ik er weer voor een weekje tegen kan. Een laatste week op pompoenbladeren en nshima!
Afscheid nemen valt zwaar, maar ik zal toch heel blij zijn om terug in België te zijn.

1 opmerking:

  1. Hallo
    ... ik merk dat je je blik aan het verleggen bent ... Snuif nog wat laatste indrukken op en laat ze goed bezinken :-)

    Hopelijk krijg je deze week nog wat inbeweging bij Unisport of kun je iets afronden.

    Tot binnenkort!

    Groetjes
    AG

    BeantwoordenVerwijderen