week 4 - II

Donderdag 21 februari 2013: niet zo’n goed nieuws vandaag

Zoals elke dag, starte ik ook vandaag in Bwacha. En deze keer waren de leerlingen niet zo flink geweest. Ik had hen gevraagd om een taak te maken. Slechts 5 leerlingen hadden dat gedaan. Toen ik de les binnenkwam en zei dat ik niet zo blij was, waren ze allemaal geshockt en toen ik meedeelde dat je een nul krijgt op die taak als je die niet inlevert, was het paniek. Zeg nu zelf, als je een taak niet inlevert, kan ik daar toch ook geen punten opgeven?

In ieder geval, ze kunnen er maar uit leren. En volgende keer zullen ze wel in orde zijn… (alé, dat hoop ik toch).

Het was donderdag dus dat betekende dat ik ook naar Unisport moest. Altijd een verrassing daar in welke klas je terecht gaat komen. Deze keer werd het het 5^e leerjaar, maar zonder vrijwilliger om te vertalen. Daar botste ik weer op andere “problemen”. De vrijwilligers daar, gaan nog al goed door met hun lesonderwerpen. Maar de leerlingen kunnen nog altijd niet deftig optellen/aftrekken/vermenigvuldigen/delen. De kindjes in het 5^e leerjaar tellen nog altijd op hun vingers op 2x2 te berekenen. (geduld… ons vake heeft daar zo’n mooie uitspraak voor…. Ik weet waarom ik voor het secundair onderwijs heb gekozen en niet voor het lager onderwijs). Dus nadat ik het gewenste onderwerp met hen had bekeken, ging ik met hen naar buiten om een spelletje te spelen. Maar niet zomaar een spelletje, eentje om te leren rekenen, of wat had je gedacht. Alle kindjes in een kring en je werpt  een voorwerp rond (waar een tsjitenge ook al niet goed voor is). Diegene die werpt, zegt een opgave, bv 2x2, diegene die opvangt, moet antwoorden…. Het ging maar traag vooruit, want ze bleven maar op hun vingers tellen. Dat wordt nog een lange weg. Maar de volhouder wint, niet?

Nadien had ik met Geoffrey afgesproken, en hij had geen goed nieuws. Mr. Kacha, van Sable Zink, neemt zijn telefoon niet meer op. Dus op zijn hulp moeten we niet meer rekenen. Maar ik heb Geoffrey wel kunnen overtuigen om maandag alle ouders van de kindjes bij elkaar te roepen om een soort van vergadering te houden en te vragen dat zij kunnen helpen met bouwen (zoiets als gratis arbeidskrachten voor gratis educatie en sport voor hun kinderen).

En dan was het tijd om wat lessen voor te bereiden voor morgen: de stelling van Pythagoras. Om daarna als een blok in slaap te vallen.

vrijdag 22 februari 2013: IK WIL SLAPEN en er zit een profeet in huis.

Uitgeslapen aan een dag beginnen… het wilt maar niet lukken. Ook al moest ik vandaag pas om 11u50 lesgeven, was ik al om 5uur wakker! En dat begint zijn tol te eisen…

Vandaag had ik echt zoiets van “laat me met rust”. Alle “good mornings” en “how are you”s waren een beetje te veel van het goede. Maar we zijn in Afrika, en daar zijn de mensen nu eenmaal heel vriendelijk. En eigenlijk, ook al was ik moe en was ik het eventjes beu, je wordt er toch instant vrolijk van.

In Bwacha ging vandaag alles gewoon zijn gangetje (voor de geïnteresseerde: zie bij stageverslagen). Of nee, dat is niet helemaal waar. Want sinds vandaag beginnen de echte voorbereidingen voor “Woman’s day”. Dat is hier blijkbaar een heel evenement, waarbij alle vrouwen die dag in traditionele kledij door de stad trekken en feesten. Dus ook de leerkrachten van Bwacha, de bedoeling is dat we allemaal in min of meer dezelfde kledij de straat op trekken. Maar ja, 30 vrouwen in dezelfde outfit steken, dat is niet evident…. En dat geeft genoeg stof voor discussie.

Nadat mijn lessen er opzaten, trok ik met mijn brief van Xios en Bwacha terug naar het District Health Centre. Maar ook vandaag ving ik er bot. De persoon waar ik begin deze week mee had gesproken, was in vergadering. Dus werd ik naar een of ander secretariaat gestuurd waar ze me vertelde “normaal is die persoon er maandag, maar we zullen u dan wel bellen. En als we niet bellen, kom je dinsdag maar langs”…. Van het kastje naar de muur en terug.

Ondertussen ben ik er wel al achter gekomen waarom vrouwen hier zich in doeken wikkelen. De busjes hier hebben namelijk geen veringen en de wegen zijn hier in een  geweldige staat, met als gevolg dat je om de 5 meter 20 cm omhoog veert en met je hoofd tegen het dak van het busje knalt (dus een doek om je hoofd om die shock op te vangen), en overal steken wel losse vijzen en schroeven uit de stoeltjes en banken (dus een doek rond je middel om je kleren te beschermen). Mannen wikkelen zich hier niet in doeken, maar meestal hebben die wel een muts/pet/hoedje op (een kerstmuts zie je zo af en toe dus ook nog wel passeren).

En verkeersregels? Daar moet je je hier niet aan houden. Rijstroken zijn relatief, je zigzagt gewoon tussen de putten, en een rondpunt draai je maar op in de richting die jou het beste uitkomt. Ik verschiet er niets van dat er 2 weken terug op de weg tussen Lusaka en Kabwe een groot verkeersongeval was waarbij meer dan 60 mensen het leven lieten en dat er vandaag een auto in een minibusje is gereden.

En pechstroken moeten ze hier ook eens dringend invoeren. Met de regelmaat van de klok valt er wel eens een busje in pannen. Wat niet verwonderlijk is als je weet dat je om te starten enkele kabeltjes aan elkaar moet prutsen in plaats van een sleutel in het contact te steken.

Terwijl ik dit allemaal neerschrijf, speel ik ook voor portier. Die neef die hier sinds enkele dagen verblijft is een profeet (ja, dat hadden we nog niet in de familie waar een dochter de rechterhand is van een pastoor, de andere dochter ook actief is in een kerk en waar beide ouders Gideons zijn, en dus overal Bijbels gaan verspreiden). Dus alle mensen uit de omgeving komen langs om hem te spreken. Maar ja, iemand moet de poort open doen en vermits ik vanuit mijn kamer een goed zicht heb op de poort, ben ik dus diegene die dat doet. Uiteindelijk heb ik mijn laptop mee naar buiten genomen en ben ik maar naast de poort gaan zitten, kwestie van efficiëntie.

Om af te ronden nog een update van mijn lijstje met dingen die ik mis.

Zo zag het er 2 weken geleden uit:

-       boterhammen

-       rauwkost)

-       fiets

-       viool

-       leesboeken

-       mooie/leuke kleren

en dit komt er bij:

-       slaap!!!

-       Stilte en rust

-       Efficiëntie

-       Voorspelbaarheid

En hiermee zit ook week vier er bijna op.