Week 2: weekend

Weekend 9 en 10 februari 2013: IN THE NAME OF JEZUS, Belgium is a dot en ik ben bijna heilig, Amen!

In België is mijn weekend meestal goed gevuld met schoolwerk, repetities, dansen en…. Dus ik vreesde hier in het weekend een beetje in een zwart gat te vallen. Wat moet ik in godsnaam met al die vrijgekomen tijd gaan doen?

Maar geen schrik, ik krijg mijn dagen goed gevuld. ’s Morgens wat schoolwerk maken en daarna boodschappen doen, gevolgd door nog meer schoolwerk.

Miriam was ondertussen naar haar kerk gegaan om daar van alles te regelen en Joanna zat in Lusaka, ook voor de kerk. Dus ik was eigenlijk alleen thuis met de mama en de papa. Rond de middag, ik was ijverig voor school aan het werken, kwam de mama vragen of ik niet mee ging naar een of andere bijeenkomst. Er waren twee Europese vrouwen die naar daar kwamen en ze wou me graag aan hen voorstellen. Aan de uitleg die ze gaf, maakte ik op dat het om een soort van buurtfeest ging. Maar ik was eventjes vergeten dat alles hier in teken staat van de Lord! De bijeenkomst was dus een soort van kerkelijke viering. (ik denk dat er een soort van competitie is tussen de gezinsleden om mij voor hun kerk te winnen) En ook hier werd er op zijn Afrikaans gebeden. Wat moet je je daar bij voorstellen?

1. Mensen beginnen met hun ogen toe te roepen “IN THE NAME OF JEZUS……. IN THE NAME OF JEZUS….. IN THE NAME OF JEZUS” (op de stippellijntjes roepen ze iets in hun eigen taal) terwijl ze met hun armen hun woorden kracht bijzetten door daar grote gebaren mee te maken.

2. Alle mensen gaan vooraan op een dubbele rij staan. De eerste rij ontvangt het gebed, de tweede rij moet de eerste rij opvangen. Want wat gebeurd er, de priester(res) gaat elke persoon individueel af om voor hem/haar te bidden. En soms gebeurt het dat die persoon dan neervalt.

Heel speciaal om dat in real life te zien gebeuren.

Achteraf had ik eventjes de kans om met de Europese vrouwen te spreken (blijkbaar waren ook zij een soort van priester of zoiets). Dus vroeg ik hen waarom die mensen nu neervielen. En dan krijg je de volgende reactie: wanneer wij voor die mensen bidden, gebeurt het soms dat de Heilige Geest neerdaalt, het is de Heilige Geest die er voor zorgt dat ze neervallen en dat ze soms ook beginnen roepen in de taal van de Heilige Geest….het is niet dat wij iets speciaals doen, het gebeurt gewoon….

Euh ja, daar sta je dan.

In ieder geval, tijdens zo’n viering heeft iedereen altijd een Bijbel bij. En ik dus niet. Gevolg, tijdens een gesprek tussen deze twee vrouwen en mijn moeder ging het er over dat ik toch dringend een Bijbel moest gaan halen en dat ik die dringend moest lezen. Wat bleek nu, mijn vader had via contacten in Zuid-Afrika een Nederlandstalige Bijbel besteld voor mij nadat begin deze week was gebleken dat ik er geen bijhad. (Verwachte aankomst: over 2 weken) Maar in tussentijd moest ik toch al maar de Engelse versie lezen, en zo gebeurde het dat ik ’s avonds de Engelse Bijbel aan het lezen was.  Amen.

Genoeg over religie voor vandaag. Want sommige gesprekken zijn ook de moeite waard om te vermelden. Zoals deze van vanavond.

Tijdens het avondeten was ik een beetje aan het wegdromen en op een gegeven ogenblik vroeg mijn moeder of ik iets wou drinken. Maar ik reageerden nogal verdwaasd, in een mix van Nederlands en Engels. Waarop iedereen natuurlijk goed moest lachen en het gesprek verder ging over de verschillende talen in België. Afrikanen gaan er namelijk vanuit dat wij Frans spreken, omdat de Congolezen dat doen. Ondertussen hadden Miriam en Joanna België al opgezocht op de kaart en dat was toch maar een klein landje, vonden ze. Dus vroegen ze zich terecht af, hoe kan een land dat 23 zo klein is als Zambia een land dat veel groter is dan Zambia (Congo) koloniseren? Euh???

En hoe komt het dat er in zo’n klein land, zoveel belangrijke instanties gevestigd zijn (EU etc in Brussel)? Compensatiedrang???

En waarom spreken jullie in zo’n klein land 3 verschillende talen? Euh? Omdat we een samenraapsel zijn?

En hoe kan het dat er in zo’n klein land meer mensen wonen dan in Zambia? Tja, goede vraag.

En waarom bestaan er zo’n kleine landen? Euh? Wij zijn niet het kleinste land hoor, je hebt nog G.H. Luxemburg, Monaco, Liechtenstein,…

En toen was het hek helemaal van de dam, want dat konden ze helemaal niet geloven dat er zo’n kleine landjes bestonden… Kortom een hilarisch gesprek om de avond mee af te sluiten.

Zondag werd een luie dag. In die zin lui dat ik het huis niet ben uit geweest (op één of andere manier ben ik er in geslaagd om niet mee naar de Kerk te gaan). Maar ik heb er van geprofiteerd om weer een hele lesweek voor te bereiden voor Bwacha.

Voor de rest is het hier stilletjes in huis, of ze zitten voor tv of ze zijn naar de Kerk.

Als ik mocht kiezen tussen een Belgisch weekend of een weekend hier, ga ik toch voor het Belgisch. Maar door de week ben ik toch nog altijd liever hier ;-)