Weekend 9 en 10 februari 2013: IN THE NAME
OF JEZUS, Belgium is a dot en ik ben bijna heilig, Amen!
In
België is mijn weekend meestal goed gevuld met schoolwerk, repetities, dansen
en…. Dus ik vreesde hier in het weekend een beetje in een zwart gat te vallen.
Wat moet ik in godsnaam met al die vrijgekomen tijd gaan doen?
Maar
geen schrik, ik krijg mijn dagen goed gevuld. ’s Morgens wat schoolwerk maken
en daarna boodschappen doen, gevolgd door nog meer schoolwerk.
Miriam
was ondertussen naar haar kerk gegaan om daar van alles te regelen en Joanna
zat in Lusaka, ook voor de kerk. Dus ik was eigenlijk alleen thuis met de mama
en de papa. Rond de middag, ik was ijverig voor school aan het werken, kwam de
mama vragen of ik niet mee ging naar een of andere bijeenkomst. Er waren twee
Europese vrouwen die naar daar kwamen en ze wou me graag aan hen voorstellen.
Aan de uitleg die ze gaf, maakte ik op dat het om een soort van buurtfeest
ging. Maar ik was eventjes vergeten dat alles hier in teken staat van de Lord!
De bijeenkomst was dus een soort van kerkelijke viering. (ik denk dat er een soort van competitie is tussen de gezinsleden om mij
voor hun kerk te winnen) En ook hier werd er op zijn Afrikaans gebeden. Wat
moet je je daar bij voorstellen?
1.
Mensen beginnen met hun ogen toe te roepen “IN THE NAME OF JEZUS……. IN THE NAME
OF JEZUS….. IN THE NAME OF JEZUS” (op de stippellijntjes roepen ze iets in hun
eigen taal) terwijl ze met hun armen hun woorden kracht bijzetten door daar
grote gebaren mee te maken.
2.
Alle mensen gaan vooraan op een dubbele rij staan. De eerste rij ontvangt het
gebed, de tweede rij moet de eerste rij opvangen. Want wat gebeurd er, de
priester(res) gaat elke persoon individueel af om voor hem/haar te bidden. En
soms gebeurt het dat die persoon dan neervalt.
Heel
speciaal om dat in real life te zien gebeuren.
Achteraf
had ik eventjes de kans om met de Europese vrouwen te spreken (blijkbaar waren ook
zij een soort van priester of zoiets). Dus vroeg ik hen waarom die mensen nu
neervielen. En dan krijg je de volgende reactie: wanneer wij voor die mensen
bidden, gebeurt het soms dat de Heilige Geest neerdaalt, het is de Heilige
Geest die er voor zorgt dat ze neervallen en dat ze soms ook beginnen roepen in
de taal van de Heilige Geest….het is niet dat wij iets speciaals doen, het
gebeurt gewoon….
Euh
ja, daar sta je dan.
In
ieder geval, tijdens zo’n viering heeft iedereen altijd een Bijbel bij. En ik
dus niet. Gevolg, tijdens een gesprek tussen deze twee vrouwen en mijn moeder
ging het er over dat ik toch dringend een Bijbel moest gaan halen en dat ik die
dringend moest lezen. Wat bleek nu, mijn vader had via contacten in Zuid-Afrika
een Nederlandstalige Bijbel besteld voor mij nadat begin deze week was gebleken
dat ik er geen bijhad. (Verwachte aankomst: over 2 weken) Maar in tussentijd
moest ik toch al maar de Engelse versie lezen, en zo gebeurde het dat ik ’s
avonds de Engelse Bijbel aan het lezen was.
Amen.
Genoeg
over religie voor vandaag. Want sommige gesprekken zijn ook de moeite waard om
te vermelden. Zoals deze van vanavond.
Tijdens
het avondeten was ik een beetje aan het wegdromen en op een gegeven ogenblik
vroeg mijn moeder of ik iets wou drinken. Maar ik reageerden nogal verdwaasd,
in een mix van Nederlands en Engels. Waarop iedereen natuurlijk goed moest
lachen en het gesprek verder ging over de verschillende talen in België.
Afrikanen gaan er namelijk vanuit dat wij Frans spreken, omdat de Congolezen
dat doen. Ondertussen hadden Miriam en Joanna België al opgezocht op de kaart
en dat was toch maar een klein landje, vonden ze. Dus vroegen ze zich terecht
af, hoe kan een land dat 23 zo klein is als Zambia een land dat veel groter is
dan Zambia (Congo) koloniseren? Euh???
En
hoe komt het dat er in zo’n klein land, zoveel belangrijke instanties gevestigd
zijn (EU etc in Brussel)? Compensatiedrang???
En
waarom spreken jullie in zo’n klein land 3 verschillende talen? Euh? Omdat we
een samenraapsel zijn?
En
hoe kan het dat er in zo’n klein land meer mensen wonen dan in Zambia? Tja,
goede vraag.
En
waarom bestaan er zo’n kleine landen? Euh? Wij zijn niet het kleinste land
hoor, je hebt nog G.H. Luxemburg, Monaco, Liechtenstein,…
En
toen was het hek helemaal van de dam, want dat konden ze helemaal niet geloven
dat er zo’n kleine landjes bestonden… Kortom een hilarisch gesprek om de avond
mee af te sluiten.
Zondag
werd een luie dag. In die zin lui dat ik het huis niet ben uit geweest (op één
of andere manier ben ik er in geslaagd om niet mee naar de Kerk te gaan). Maar
ik heb er van geprofiteerd om weer een hele lesweek voor te bereiden voor
Bwacha.
Voor
de rest is het hier stilletjes in huis, of ze zitten voor tv of ze zijn naar de
Kerk.
Als
ik mocht kiezen tussen een Belgisch weekend of een weekend hier, ga ik toch
voor het Belgisch. Maar door de week ben ik toch nog altijd liever hier ;-)
leuk leuk, hallelujah :-)
BeantwoordenVerwijderen