week 2 part III

vrijdag 8 februari 2013: En ik ben ook niet van Bangladesh of Spanje

Eventjes terug naar gisteren.

Ik bel u wel na lunchtijd wil eigenlijk zeggen: bel me wanneer je vrij bent. Dus iets na 16 nam ik dan maar contact op met Geoffrey. Dit resulteerde in een kort bezoekje aan hem, waarbij hij mij nogmaals de plannen liet zien, die Belgische architecten hebben gemaakt voor Unisport, en waarbij ik min of meer de opdracht kreeg om een brief te schrijven naar de mijn en naar de gevangenis.

Wat hebben de mijn en de gevangenis nu met de bouw van een klaslokaal te maken, hoor ik u tot hier denken.

Laten we beginnen met de mijn. Herinner je mr. Kacha nog van de eerste week? Hij had ons toen laten weten dat als we ooit hulp nodig hadden we via hem een brief naar het hoofdbureau moesten sturen. Hij zou dan ook een goed woordje voor ons doen. Zo, dat is dat. De gevangenis dan.

In Zambia is het blijkbaar zo dat je gevangen kan ‘huren’ om bijvoorbeeld het gras te maaien of om te helpen met bouwen, op voorwaarde dat het de community ten goede komt. Nu ik denk wel dat het project Unisport de community wel ten goede komt, dus dat moet wel haalbaar zijn.

Zo, ik weet dit weekend weer wat doen, buiten lesvoorbereidingen maken dan.

Oh ja, bij deze wil ik ook iedereen die al een storting heeft gedaan al heel hard bedanken. Als we kunnen starten met de bouw, zullen deze centjes ons heel hard van pas komen! Dus echt waar: dank u! En ik denk dat ik in de naam van alle 250 kinderen die naar Unisport komen, mag spreken.

Over naar vandaag dan.

Ik moest pas laat op school zijn…. Zalig, uitslapen (lees 7u)! Gelukkig geen regenbuien, dus ik had een volledige klas, nl 24 studenten. Nog al wat beter dan gisteren. Voor de rest geen noemenswaardige gebeurtenissen daar. Maar ik kijk wel uit naar de onderwerpen schaaltekenen en de stelling van Pythagoras, omdat ik daar wel iets leuks mee kan doen (alé, dat denk ik toch).

Daarna weer richting Kabwe om een bezoekje te brengen om een afspraak te maken. Ja, zo gaat dat hier. Maandag mogen we langskomen en hopelijk mogen we dan onze plannen uit te doeken doen en krijgen we de verwachte hulp. Daarna ook nog eventjes een bezoek gebracht aan een of andere overheidsinstelling om daar voor ondersteuning te vragen. Maar daar kregen we het deksel op onze neus, want als de overheid ons zou steunen zou Unisport niet langer meer een community school zijn, maar een governmental school, wat betekent dat het onderwijs niet langer gratis is voor de kinderen. Ja, en laat dat nu net de bedoeling zijn van Unisport.

Een van Geoffrey’s gewoontes is om mij overal mee naar toe te sleuren, ook al heeft dat totaal geen nut voor mij. Zo nu ook weer vandaag, hij moest zijn laptop aan iemand geven omdat die vol met virussen zit. Deze man zouden we ergens in de stad ontmoeten. Zo geschiede, ergens in een of ander klein straatje was een soort cafétje naast een kapsalon en nog wat kleine winkeltjes. Deze waren gerangschikt in een soort vierkant, waardoor je een soort van binnenpleintje kreeg. Natuurlijk hingen daar ook heel wat “hangjongeren” rond en ik vermoedde dat een deel van hen wel wat te veel gedronken hadden. Daarbij komt nog eens dat ik blank ben en het enigste meisje dat daar te bespeuren was… Je raadt het al, veel aandacht. Zoals gewoonlijk ook de vraag vanwaar ik kom en deze keer dachten ze van Bangladesh en van Spanje. Jaja, ik ben een echte wereldburger, alle nationaliteiten/contineten in één persoon.

En na deze vraag volgt gewoonlijk de vraag of ik nog single ben. Haha… tijd om uit te testen hoe ze hier reageren op een ring. Bingo! Ik liet mijn ring zien, en de dronken jongeman beëindigde al snel het gesprek!

Na bijna 2 weken hier in Zambia, begin je zo toch een aantal dingen te missen (over personen nog niet gesproken). Zo ziet mijn lijstje er op het moment uit:

-       boterhammen (ze hebben hier wel brood, maar dat is wit en wordt enkel als ontbijt gegeten)

-       rauwkost (bij warme dagen hoort rauwkost, en dat is hier niet altijd even save om te eten)

-       fiets (spreekt voor zich)

-       viool (heeft ook geen uitleg nodig)

-       leesboeken

-       mooie/leuke kleren (euh ja…. Verwend? IJdel? Na twee weken in comfortabele kleding rond te lopen, zou ik het gewoon nog eens fijn vinden om een leuk kleedje aan te doen etc.)

En natuurlijk mis ik jullie ook allemaal, mijn lieve vrienden en familie!

Oh ja, voor diegene die mij proberen te bellen/sms’en… er is/was een klein probleempje met de instellingen van mijn gsm. Daarom ontvang ik jullie berichtjes niet altijd. Maar normaal zou dat nu opgelost moeten zijn. Voor de zekerheid eventjes bevestiging vragen via facebook of mail als ik niet antwoord. Dan weet ik ook dat ik geen berichtjes meer mis.

Oeps… en dat was weer een lang verslag.

Tot morgen