Week 10

Dinsdag 2 april 2013: leerkracht zijn = een hoop administratie

Vandaag was het de grote “werk uw administratie eens bij”-dag. En ook een beetje een luierdagje, want ook al was het Paasweekend een beetje vakantie, ik was stik kapot.

Vandaag is dan ook niet zo’n interessante dag om over te schrijven, geen leerlingen die gekke dingen hebben uitgehaald,… dus daarom laat ik het hier maar bij.

woensdag 3 april 2013: hey, ik ben mijn leven nog niet beu hoor!

Dat de verkeersveiligheid hier niet alles is, dat wist ik al langer. Maar vandaag dacht ik echt dat ik eraan ging. Ik moest namelijk eventjes in Bwacha zijn om wat papieren en boeken in te leveren, dus zoals gewoonlijk stap ik in één van de blauwe minibusjes.

Al gauw had ik door dat ik op het verkeerde busje was gestapt! Normaal wachten ze altijd tot alle plaatsjes volzet zijn, maar ik was nog niet goed en wel ingestapt of we schoten in volle snelheid vooruit. Tegen wel honderd km/u raceten we door de straten, en dat op die slechte banen…. Tot op een gegeven moment… we moesten een kruispunt passeren waar we voorrang moesten verlenen. Het busje begon te remmen, je hoorden de remmen piepen, maar veel haalden het niet uit. We konden niet stoppen! Op dat ogenblik kwam er juist een 10-tonner aangereden en kwam rechtstreeks op ons busje af. Nog geen 10 cm, zoveel schol het of we waren verpletterd geweest! Ik heb nog nooit zoveel schrik gehad als toen… Maar blijkbaar heb ik een goede beschermengel en kwam ik zonder kleerscheuren in Bwacha aan!

Nadat ik alles geregeld had, trok ik naar Pollen Clinic voor mijn eindwerk. Daar wilden ze mij wel helpen, alleen foto’s en filmpjes zijn niet toegestaan… ja, dan wordt het maar een interview hé.

donderdag 4 april 2013: This boots are made for walking

Oké, mijn “schoenen” waar ik vandaag op rondgestesseld ben, waren niet echt gemaakt om te wandelen maar toch heb ik het gedaan, want de voetjes die zijn er ondertussen al wel aan gewend geraakt, zelfs al had ik vandaag op blote voeten moeten rondlopen.

’s Morgens begon ik met een wandeltochtje van een goede 45 minuten naar UNISPORT. Daar aangekomen, bleek het verloren moeite te zijn, want ook daar moeten de kindjes examens maken. Dus van lesgeven komt er niet veel in huis.

Dan maar terug om dan eventjes later naar ’t stad te wandelen. Ook voor niets, want de persoon die ik moest zien, was er niet. Terug thuis aangekomen kreeg ik telefoon van die persoon dat ze er nu wel was, dus hopla, terug richting stad.

Daarna terug naar huis voor het middageten en daarna terug naar Pollen Clinic voor het interview. En dat allemaal onder de vlakke zon en temperaturen die richting 40°C gaan.

Tegen de avond was ik dan ook stik kapot!

Oh ja, op mijn terugweg van UNISPORT ben ik ook nog eventjes langs Railways Surgery gepasseerd, een ander hospitaal. Maar daar hadden ze mijn doorverwijzingsbrief van het District Health Centre niet aangekregen… officieel mogen ze me dan niet helpen, maar toch heb ik een afspraak kunnen maken voor volgende week dinsdag. Op voorwaarde dat ik die dag een nieuwe brief meebreng.

Vrijdag 5 april 2013: op op, alles is op!

En dan heb ik het over mijn energie en motivatie.

Sinds enkele weken is het zeer moeilijk om met Geoffrey (organisator van UNISPORT) in contact te komen. Heel vaak neemt hij zijn telefoons niet op, dus afspraken maken…ja, dat verloopt niet zo vlot.

Deze ochtend trokken Karen en ik naar de grond in Makululu, want normaal wordt er daar elke vrijdag gewerkt om een klaslokaaltje en een sportveld te maken. Andere vrijdagen waren we niet kunnen gaan omdat we dan nog in Bwacha les aan het geven waren. Maar deze week gingen we eens een kijkje nemen en indien mogelijk ook zelf de handen uit de mouwen steken.

Eens aangekomen, lag de grond er verlaten bij. Geen spoor van de ouders, enkel hier en daar wat spelende kinderen.

Daar sta je dan! Dus wat doe ja dan? Geoffrey bellen! Of toch proberen, want surpise surprise, geen antwoord.

Dan zit er niets anders op dan terug naar huis wandelen. Resultaat: meer dan 2uur gewandeld, niets vooruitgang. Frustrerend!

Binnen 2 weekjes moet ik terug naar België en je ziet nog altijd niets…en het was allemaal zo moei begonnen en iedereen had zoveel energie en zag het allemaal zitten. Zo jammer!

Maar misschien komt mijn fantastische beschermengel/geluksbrenger van gisteren nog een keertje langs en kunnen we de komende 2 weken toch nog iets gerealiseerd krijgen!

zaterdag 6 april 2013: oeps… overslapen!?

De laatste dagen ben ik verschrikkelijk moe. Is het de warmte? Ik weet het niet.

In ieder geval, deze ochtend werd ik zoals gewoonlijk rond 6uur wakker, maar ik vond het nog wat te vroeg om op te staan dus ik draaide mij nog eens om met de gedachte “tegen 7u sta ik op”. Dat is namelijk het uur dat ik opsta als ik nergens naar toe moet of pas laat. Maar ik had niet door dat ik terug in slaap was gevallen. Toen ik dan om 7u30 wakker werd (nog steeds moe) verschoot ik mij een ongeluk.

Na een uitgebreid ontbijt, inclusief “gefrituurde” zoete aardappelen, bracht ik een bezoekje aan een van de vrijwilligsters van UNISPORT. Dus terug helemaal naar Makululu gewandeld. Daar kreeg ik het “typische” Afrika te zien; kleine huisjes, buiten koken, … Er was wel één grote waterleidingspijp die boven de grond liep, i.p.v. een waterput.

Dus daar heb ik dan mijn voormiddag doorgebracht. Nadien heb ik gewoon thuis nog wat rondgelummeld… tja, in Kabwe valt dan ook niets te beleven en ik zie mij niet weer 11u op een gammel busje zitten om de toerist  uit te hangen.

En hiermee zit ook week 10 er zo goed als op. Nog 2 te gaan en ik kom jullie terug in levende lijven lastig vallen in plaats van via facebook/Skype/e-mail/weblog  en wees maar gerust, ik heb nog minstens het equivalent aan verhalen dat hier gepubliceerd is geweest de afgelopen weken.